Nachtbrakers in Myanmar!

Het is ons gelukt!! Op 18 december zijn we via Mae Sot "Thailand" naar Mydawaddy "Myanmar" getuft. Gewoon lopend! Hoppa, de grens over via de Friendship-bridge! Samen met een aantal andere backpackers en het Spaanse stel Carmen en Ariel waar we nog langer mee zijn opgetrokken in Myanmar. 

We kregen een stempel in het paspoort om Thailand te verlaten en een stempel als 'e-visum' om binnen 28 dagen Myanmar te ontdekken. Na de grens zouden we met een shared taxi (In Myanmar heb je heel veel verschillende soorten taxies: motor, zijspan-motor/fiets, fiets-zijspan, tuktuk, auto's, open bestelwagentjes, etc) naar Hpa An gaan. Ariel had ergens gelezen dat je absoluut niet met de taxi van Mister Beauty mee moest gaan... Oké!

Een mannetje hield ons aan voor de taxi en wij waren wat aan het geinen "pssst, ask his name!". Toch maar doen... "Mister Beauty!" Okay, bye! Lol :D. Geen idee wat er mis mee was, maar wij zijn dus maar met een andere taxi naar Hpa An gegaan. Een rit van 7 uur over stoffige wegen zonder asfalt en waar nog steeds aan bijna de hele route gewerkt wordt. Leek op Afrika door al het rode stof!

En wel ff een dingetje; ze rijden hier ineens weer rechts. Dus midden op die Friendship-Bridge, moet het verkeer ineens andersom rijden. Naja, niet andersom, maar weer aan de andere kant van de weg :). Terwijl het stuur evengoed nog wel aan de rechterkant zit. Of soms toch wel weer links?! Bizar.. Zou de eerste maand maar even uit onze buurt blijven mochten we in de auto stappen.

Het was ook al best wel weer warm, 34 graden. Qua tijd is het 5,5 uur later dan Nederland. De mensen zijn lief, vrolijk en vriendelijk, niet altijd even goed Engels sprekend, maar ze doen hun best! En wij spreken welgeteld 4 woorden Burmees.

De Burmezen (ook wel Myanmarezische mensen uit Burma genoemd) smeren een soort "zalf" op hun gezicht wat tegen de zon beschermd, maar wat ook als modebeeld wordt gebruikt. De zalf wordt van de Thanaka-boom gemaakt. Deze boomstammetjes kun je overal langs de weg kopen, maar wij wisten uiteraard nog niet wat dat was, daar kwamen we met kerst pas achter ;).

De meeste mannen kauwen hier net als in India en Sri Lanka een soort pruimtabak, waardoor je alleen maar rode, volle monden ziet met verrotte tanden. En je moet goed uitkijken dat je geen fluim op je krijgt als je toevallig langs loopt terwijl zij het toevallig nét uitspugen... En zowel de mannen als vrouwen lopen in een 'longie', een soort wikkellap om het onderlichaam. 

Samen met Carmen en Ariel in Hpa-An dus naar een hotel gegaan voor 2 nachten. Een gezellig stel!

Hier scootertjes gehuurd en een route verzonnen naar een paar tempels in grotten en een pagoda op een berg. De route was mooi! Door dorpjes en verschillende landschappen, zoals rijstvelden omringd door bergen. Ondertussen stofhappend op een zandweg, terwijl we een poging deden om kuilen, heuveltjes en zelfs slagbomen te ontwijken. Lukte niet helemaal perfect, maar het was wel "adventure" ;). En uiteraard wel rechts rijden!

In de grotten waren heel veel grote en kleine buddha's, zelfs uitgehakt in de wanden van de grotten. In de eerste, de Kwa Ka Taung Cave, was nog een kleine buddha verstopt in een dieper grotje, waar we maar net doorheen pasten (klinkt eigenlijk best raar he..).

Hierna naar de Saddan Cave gereden; een veel grotere grot met hoge wanden (en heel veel vleermuizen) en ook weer heel veel buddha's in allerlei soorten en maten. Je kon er via een andere uitgang uit en dan via een klein boottochtje weer terug naar het startpunt, via een spleet tussen het water en de rotsen. Geinig!

Hierna naar Kyauk Ka Lat, een pagoda/ klooster gebouwd op een raar stuk rots. De monniken zijn hier ook nog actief bezig met uhmmm, geen idee eigenlijk wat ze doen.

Naar nog een tempel in een kleinere, ondiepe grot in een berg gegaan, de Yathapyan Cave. Hier waren ook wat aapjes die de prullenbakken leegstruinden en 1 ging er vandoor met een fluwelen slipper. Een aap met smaak ;).

Als laatste nog een stop op een brug. Vanaf daar kon je heel goed de zwermen vleermuizen zien vliegen uit de Bat-Cave. Dit wordt elke avond uitgelokt, uiteraard voor de toeristen.

In de avond zowaar weer eens een nachtmarkt bezocht en eten uitgeprobeerd wat best een beetje vet was. Volgende keer dus iets anders kiezen. Is toch weer anders dan in Thailand. Vooral veel rijst en noodles. Soms in een laag olie, maar wel met geit, kip, vis of groenten. Alleen rijst of noodles als ontbijt... dan kiezen we toch liever voor de zoetige toast met ei en jam. Met thee en koffie met gecondenseerde melk én suiker... ach, gelukkig hebben we ons eigen spiraaltje mee! Veelal eten ze hier ook met stokjes... Het lukt Laura al iets beter zonder al te veel te prieken!

De volgende dag hadden we een busrit van 7 uur naar Yangon voor de boeg, waar we 2 nachten zouden blijven. Wel een relaxte rit over wat beter onderhouden wegen. Yangon is echt een enorme grote en drukke stad. Vanaf het busstation moesten we nog 15 km naar ons hostel toe en 15 kilometer duurt in Yangon: 1,5 uur!!

Ingecheckt - waarbij ze onze boeking niet hadden, maar gelukkig kon het opgelost worden met korting - en daarna gelijk een restaurant opgezocht met z'n 4en. Werd een erg gezellige avond!

In Yangon was het ook best wel weer warm, zo'n 34 graden. Dus de volgende dag in de zweet-hitte de Shewadagon Pagoda bezocht. Een enorm groot complex met heel veel buddha's, pagoda's en goud. Wel mooi! Wat rondgestruind op zoek naar schaduw en koud water en alvast een busticket gekocht voor de nachtbus naar Bagan.

De dag erna zou de bus pas in de avond naar Bagan gaan. Daarom eerst nog een overdekte markt met 2000 stalletjes bezocht met kleren, sieraden, nog meer kleren en irritante verkopers; " Mingalabaaaa, longie?". Hierna met z'n 4en op tijd de stadsbus naar het busstation genomen, waarbij we de 1,5 uur moesten staan in de overvolle bus.

We waren ruim op tijd bij het busstation en zouden om 21 uur vertrekken. Bleek dat we niet helemaal op de goede plek stonden en dus werden we steeds een stukje verder gestuurd. Geen idee waarheen, want met onze 4 woorden Burmees snapten we niet alles. Zoveel busmaatschappijen! Net op tijd de juiste bus gevonden; een relaxte bus met stoelen die lekker ver achteruit konden, een klein eetpakketje, watertje en zelfs een dekentje!

Na een rit van 9,5 uur, waarbij we bijna niet geslapen hebben, kwamen we om 6.30 aan in Bagan. Met een shared taxi naar het hotel gebracht, waar we evengoed al direct de kamer in konden. FF beetje uitrusten, douchen en wat kleren wassen in de prullebak onder de douche :D.

In de middag wat rondgehobbeld en gekeken of we nog wat leuke restaurantjes zagen om kerstavond te vieren. We hebben alleen totaal niet het idee dat het kerst is, door de warmte en omgeving. Je ziet wel soms wat lichtjes of zelfs een kerstboom, maar heel bijzonder is het niet. Is ook totaal niet erg. En we gaan sowieso al elke dag uit eten ;).

De volgende dag hadden we voor de verandering weer een paar scootertjes gehuurd. Hier verhuren ze alleen maar e-scooters aan toeristen. Ze waren alleen ienie-minie en reden best beroerd.

Eerst om 5.15 op zoek naar een mooie plek voor de sunrise. Geen idee waar we in het donker reden. We volgden googlemaps naar the middle of nowhere...

Bagan staat bekend om de 4000 pagoda's op een grote vlakte. Dit stamt nog uit de 'rijke' tijd. Maar door het weer, een aardbeving uit 2016 en weinig onderhoud (er zijn er wel wat gerestaureerd en zelfs opnieuw gebouwd!) zijn ze langzaam aan het instorten en mag je er niet meer in of op komen. Dit met als gevolg dat je gerust met een paar 100 man de sunrise kan zien vanaf een pagoda waar je nog wel op mag klimmen.. Gelukkig hadden we een plek gevonden (niet degene die we probeerden te vinden via googlemaps...) en stonden wij maar met 15 man ofzo op een heuveltje.

Door de enorme stoffigheid en de opkomende zon wel een heel mooi effect en kleurenpracht! Vooral toen er langzaam 29 luchtballonnen over de vallei heen vlogen. Dit hadden we graag zelf willen ervaren, maar om nou $350 per persoon te betalen... We hadden al het plan om met z'n 4en stiekem aan een touwtje te gaan hangen onder een ballon of zelf een luchtballon te kopen! Geniaal idee toch?!

Doordat het nog vroeg was, was het ook best koud! Terug naar het hotel om op te warmen en te ontbijten. 's Middags nog een paar tempels en pagoda's ontdekt terwijl we aan het stofhappen waren op onze e-scooters. Bij de grootste pagoda's en tempels waren weer te veel toeristen, vooral Chinezen.

Westerlingen valt eigenlijk wel mee in Myanmar. En Nederlanders hier al helemaal niet. Ondanks dat het nu het hoogseizoen is. Ze zeggen overal dat je alles van te voren moet boeken, vooral in december. Maar we bepalen eigenlijk de dag van te voren waar we heen gaan. Tot nog toe met goed resultaat! En niet alles kan in Myanmar vanwege veiligheid en stammen/burgeroorlog bereisd worden. Voor andere plekken heb je ook weer een permit nodig, die je al weken van te voren moet aanvragen. Als je hem überhaupt al krijgt. Hierdoor blijft er niet veel over. En de grote steden hoeven voor ons eigenlijk niet echt meer...

De guesthouses zijn zelfs in het hoogseizoen gewoon goed beschikbaar, qua prijzen wel iets duurder dan we gewend zijn, maar dan krijg je er wel een klein proefmonstertje shampoo en een tandenborstel met mini-tandpasta bij en meestal 2 flesjes water. Gemiddelde prijs voor een kamer is zo'n 15 tot 25 euro (in Thailand was de max echt 10 euro!), voor noodles of rijst met kip betaal je ongeveer 2 euro, hamburger met patat zo'n 4 euro en voor een groot biertje in een restaurant gemiddeld 1,50 euro. Wat een leven.

Het laatste stuk met de scootertjes in het mulle zand in de vallei van Bagan gereden, waar je niet met de auto kunt komen. Mooi scheuren door prikkebosjes, doodlopende zandweggetjes en mini-dorpjes op zoek naar een mooie plek zonder toeristen voor de sunset. Jullie raden het al; Niet helemaal gelukt ;).

Die (kerst)avond wéér lekker uit eten gegaan met Ariel en Carmen. Biertje erbij en het kerstgevoel was compleet ;).

De dag (1e kerstdag) erop 1 uur te laat opgehaald voor de bus naar Nyaung Shwe voor het Inle-lake. Weer een rit van 8 uur door een mooi landschap. Het werd nu wat weidser, rustiger qua bewoning en wat meer heuvels, bergen en meer natuur. De temperatuur was daardoor ook ietsje lager. Een paar flinke haarspeldbochten, maar de wegen waren hier breed genoeg om niet bang te hoeven zijn om de berg af te rollen.

Aangekomen in Nyaung Shwe gelijk naar het hotel, spullen gedumpt en een plek uitgezocht waar we hopelijk een lekker stuk vlees konden eten. We hadden als 'kerstcadeau' een sandía (watermeloen in het spaans) en nog wat lolligs gekocht voor Carmen en Ariel, maar werden ook met lollige cadeautjes teruggepakt. Nu weten we waar de zalf van de Thanaka-boomstammetjes vandaan komt! Inclusief een zakje hete pepers voor Roy. Geslaagde kerst dus ;).

Bij het Inle Lake 3 nachten (3x enorm groot ontbijt met alles wat je maar kan bedenken!) gebleven omdat we best wel veel lange ritten met de bus maken en we wel een beetje willen ontspannen. 2e kerstdag krakkemikkige fietsen geleend en rondgereden in Nyaung Shwe door dorpjes, langs kanaaltjes waarin houten boten scheuren en vrouwen de was doen of zich zelf wassen. Lekker schoon. Ons doel was de hotsprings 9 km verderop! Heerlijk!

De volgende dag een boottrip over het Inle Lake met verschillende stops: vissermannen die roeien met 1 been, zodat ze hun handen vrij hebben om vis te vangen, drijvende tuinen, 'drijvend' dorp op palen, weefvrouwen, sigaren-rol-vrouwen, de Phaung Daw Oo Paya (pagoda) en het dorpje Inthein. Hier is de Shwe Inn Thein Paya: 1054 ruïnes van stupa's en pagoda's in verschillende kleuren. Ook een aantal gerestaureerde of zelfs nieuwe. Geinig om doorheen te slenteren met puppies die om je benen heen dartelen en jonge kindjes die spullen verkopen... Geen school..?

Als laatste konden we nog een stop maken langs Karen-vrouwen. Dit zijn de lang-nek-vrouwen met ringen om hun nek. Maar eigenlijk vooral opgezet voor toeristen. Jammer en slecht dus.

Op het water was het best koud, omdat de lange houten boot best heel snel ging. Die maakte ook veel herrie (erger dan de boot van Rob en Anne ja!). Door het motortje werd een grote straal water omhoog gespoten, wat er op het meer grappig uitzag met de tientallen boten. Helaas ging het zelfs regenen, waardoor het nog kouder werd (serieus de enige dag met regen in Myanmar en dan zitten wij in een bootje op Inle Lake...). In dit deel van Myanmar is het ook wat koeler, zo'n 26 graden. Die dag alleen nog frisser dus doordat de zon foetsie was.

's Avonds voor de laatste keer met Carmen en Ariel uit eten gegaan. Toch nog 1x een Indiër proberen. Elke keer valt het namelijk dik tegen nadat we het echte Indiase eten uit India geproefd hebben. Maar deze voldeed aan onze verwachtingen!

De dag erna na 1,5 week afscheid genomen van Carmen en Ariel. Dankzij hun spreken we een klein beetje Spaans en we hebben echt een gezellige tijd en heel veel lol met ze gehad. Nu allebei weer onze eigen kant op. Wie weet zien we elkaar nog eens!

Op naar Pyay (op 3 manieren uit te spreken) met een niet relaxte, krappe, lawaaierige NACHTbus-rit van 12 uur, waarbij er muziek kwam uit 4 verschillende richtingen... Het enige wat sliep waren onze benen en voeten door de houding die we 12 uur lang aan moesten nemen. Om 6.15 beland in het stoffige dorpje Pyay waar niemand Engels spreekt, geen toeristen zijn en geen brood met ei is. Jammer!

Maar dit was alleen voor de doorreis (van 10 uur) naar Ngapali Beach in het Westen van Myanmar. Een paar dagen relaxen en kijken of we hier een spectaculair oud en nieuw zouden kunnen vieren!

De rit van Pyay naar Ngapali was maar 250 km, maar duurde dus 10 uur! Wel een erg mooie kronkelroute over de bergtoppen door een wat droog landschap, alsof het herfst was. Een paar keer een stop tussendoor om mensen te lozen en op te pikken en weer doorrrr. Gelukkig wel in het donker bij ons hotel afgezet. Ingecheckt en direct op zoek naar een eetplek!

We kwamen er al snel achter dat er alleen maar vis, vis en nog eens vis was. Uiteindelijk 1 restaurantje ontdekt waar ze ook fish and chips hadden en chicken and chips. Daar hebben we dus 3x gegeten. Qua lunch was het niet veel beter, maar toch nog 1 plek waar ze "mwah-sandwiches" verkochten, daar zijn we dus ook meerdere keren op bezoek geweest :). Misschien moeten we toch eens echt vis leren eten i.p.v. kermis-kibbeling, lekkerbekkie en af en toe een red snapper (voor ons al heel culinair!).

Bij veel restaurants krijg je trouwens GRATIS een bakje pinda's vooraf en een schaaltje watermeloen achteraf, jammie! Kunnen ze in Nederland nog wat van leren ;).

In Ngapali wat geluierd op het strand met palmbomen en helderblauwe zee en een beetje rondgefietst met 32 graden... (hier weer iets hogere luchtvochtigheid... Lees: ZWETEN)

De andere gasten in het hotel waren niet echt vriendelijk of spraakzaam, dus we hebben ons eigen feestje gevierd met nieuwjaar. Lekker met een drankje op het strand op een handdoek, wachten tot het 12 uur was. Er waren een paar bonfires op het strand en welgeteld 7 vuurwerkjes, nadat OPgeteld was tot 00.00 uur. Aan de ene kant hadden we meer dan valse karaoke en aan de andere kant de Venga Boys uit de boxen. Happy new year!

Voor de grote feesten moet je echt naar de toeristische plekken en grote steden.

De volgende dag uiteraard begonnen met onze vaste traditie: De NIEUWJAARSDUIK! (We gaan er vanuit dat jullie die, ondanks onze afwezigheid, ook hebben gedaan he). Dit jaar was het water iets blauwer, warmer, mooier en helderder dan het water van de IJsbaan :D. In de middag in het water van de Bay of Bengal een boottochtje gemaakt rondom Paradise Island waar we ook nog even gesproken hebben met Toeter, Allstar, Kitty en Kapitein Ortega. Jammer genoeg was al het koraal dood, maar nog wel een aantal mooie fel gekleurde vissen gezien!

En toen kwam de dag van de langste reis... We zouden om 13 uur worden opgepikt om de bus van 15 uur te nemen. Bleek dat we om 11 uur moesten worden opgepikt en dat om 13 uur de bus zou vertrekken. Oeps... gelukkig wachtte de bus braaf op ons en konden we ons installeren voor weer een uber-comfortabele busrit (helaas via Pyay wat echt een enorme omweg is...) van 16 uur naar Yangon, met welgeteld 10 minuten slaap. In de hoop dat we daar een bus konden pakken naar Hpa An. We hadden namelijk geen zin meer om daar nog een nacht te moeten blijven. Plan gelukt! Dus na 25 uur kontzitten kwamen we eindelijk an in Hpa An. Onze laatste nacht in Myanmar!! We hebben nog nooit zo vaak in een paar weken de nacht doorgehaald! En dat zonder drank ;)!

Morgen nog een stoffige autorit van 5 á 6 uur voor de boeg (we hebben stille hoop dat de werkzaamheden spontaan klaar zijn...) en dan weer lopend de Friendship-Bridge over naar Thailand. Via Thailand gaan we over land naar..... nog geen idee. Dat gaan we zo beslissen :). Cambodja of Laos...

We weten alleen dat we echt klaar zijn met die lange busritten en we hebben weer even genoeg tempels, buddha's en pagoda's gezien. Maar Myanmar is wel een geweldig land!

Wordt vervolgd!