Met 110 CC door Vietnam!

Op Roy z'n verjaardag zijn we via de Mekong naar Vietnam gegaan. Met de boot de grens over! Ingestapt in Phnom Penh samen met welgeteld 5 andere op de boot en halverwege de Mekong uitgecheckt uit Cambodja bij Kaap Sammor. De kapitein had haast, want we moesten snel weer instappen en onze paspoorten aan hem geven, zodat hij ze even verder op de rivier bij Vinh Xuong (of heette het nou SongTien?!) kon afstempelen. Officieel toegelaten in Vietnam!

De boottocht duurde 4,5 uur (zelfs een half uur korter dan verwacht) en we genoten mooi van de zon op ons gezicht en de natuur om ons heen. Op 1 punt had de Mekong zelfs 2 kleuren; blauw en bruin. Via een kanaaltje de Mekong afgegaan, waar het gelijk veel viezer was, doordat er aan dit kanaaltje meer geleefd werd. Op tijd in Chau Doc aangekomen en lopend naar ons hotel gegaan in een wirwar van scootertjes van alle kanten. Welkom in Vietnam!

Eerst op zoek naar een ATM die wél geld had. Vanwege het Chinese Nieuwjaar (Tet) was het namelijk loeidruk, waren veel ATM's leeg, buiten gebruik of kon je maar 2 miljoen Dong opnemen (klinkt veel, maar is maar rond de €80,-).

Op goed geluk daarna ergens op straat gegeten, wat niet het meest geweldige verjaardagseten was...

De volgende dag een busrit van maar 6 uur naar Ho Chi Minh City (Saigon) voor 2 nachtjes. Een bus met échte ligstoelen en zelfs wifi! Konden we mooi info opzoeken over het kopen/huren van wat voor soort motortjes dan ook.

In de bus twee Duitse meiden ontmoet. Deze kwamen we 's avonds toevallig weer tegen toen we op zoek waren naar een plekje om lekker en goedkoop te eten en bier en baco te drinken om het Chinese Nieuwjaar in te luiden. Beland op het dakterras in Bui Vien Walking Street (kroegstraat) van een veel te duur hotel, maar daardoor wel een mooi uitzicht op het vuurwerk wat op 3 plekken bij de rivier werd afgestoken. Happy New Year again ;).

Dit feest duurt hier echter 7 tot 10 dagen, waardoor er heel veel dingen dicht zijn. De hotels gebruiken torenhoge prijzen of zijn vol en sommige restaurants gooien er ook nog wat meer Dong bovenop. En echt door het hele land hangt de rode vlag van Vietnam en is alles versierd met gele bloemen. Het is nu trouwens het jaar van de rat. Dat je het ff weet.

Ook vind je in elk dorpje en straatje wel mensen die in een klein groepje zitten op kleine stoeltjes bij mini-tafeltjes en karaoke doen met de muziek echt kneiterhard en de microfoon bijna in de mond. Geen idee of dit vanwege het Nieuwjaar is, maar we denken eigenlijk dat dit normaal is.. (nu ik dit type na Nieuwjaar zitten we bij een homestay met op de achtergrond...juist... karaoke!).

En waarschijnlijk werkte de politie met Tet ook niet, want pas na die 10 dagen kwamen we ineens veel politie tegen. Mochten we aangehouden worden, dan was ons geadviseerd om gewoon Nederlands te spreken, zodat ze je sneller laten gaan of je komt er vanaf met een kleine boete. Vandaar dat we wat kleine briefjes ergens anders hebben zitten voor het geval dat...

Op zoek naar een plaats om 2 motors te kopen of te huren liepen we de volgende dag in Ho Chi Minh City spontaan een soort optreden tegen het lijf met trommels, draken en een soort hond. Geinig, vooral omdat er voor de rest helemaal geen toeristen waren die het zagen!

Uiteindelijk gelukt om 2 spiksplinternieuwe geen-idee-wat-voor-merk New Wins van wel 110 CC (onze eigen motors zijn 650 CC...) te huren voor 3 weken. Met bagagerek, snelbinders, simpel slot, reservesleutels, telefoonhouder/ usb-lader en wel 4 versnellingen.

Gelukkig niet gekocht, want we hebben meerdere backpackers gesproken die een beetje boel zijn opgelicht en die continu panne hadden met de motor...

De dag erop de bagage er kundig opgezet door Roy, google-maps aan, nog een zenuw-poepje doen en gas op die lollie! Het was vrij gemakkelijk om Ho Chi Minh City uit te komen vanwege het Nieuwjaar. Gelukje voor ons! Het reed in het eerste begin namelijk best wiebelig met de bagage achterop. En het verkeer komt evengoed van alle kanten.. spookbrommertjes schieten ineens voor je de weg op of komen je tegemoet, de tegemoetkomende bussen halen exact in als wij er rijden zodat we de berm in worden gedwongen, als men je inhaalt toeteren ze als een malle (IK HOOR JE WEL!!!!) en de verkeersregels...? Hmm, je mag hier niet rijden met een buitenlands rijbewijs en ook niet met een internationaal rijbewijs en de belangrijkste: het recht van de sterkste... Ohja... Ons licht mogen we trouwens ook niet aan overdag, daar kan je zelfs een boete voor krijgen!

En als we ons knipperlicht aandoen, wordt dat vergezeld door gepiep. Die vergeet je dus ook niet zomaar om weer uit te zetten ;). 

De eerste bestemming was Cat Tien National Park. We denken dat we ongeveer 165 km hebben gereden, want na 11 en 22 km hielden onze beide kilometertellers er al mee op. En daarmee ook de snelheidsmeter. Handig als je 200 km kan rijden op een tank en je geen benzine-leeg-lichtje hebt.

Hier zijn we 1 nacht gebleven en kwamen we op tijd aan. Guesthouse gezocht zonder te boeken en daar lekker gegeten. Zo makkelijk kan het gaan!

De homestays zijn hier nu enorm in opkomst, waardoor we lekker goedkoop kunnen overnachten. Vaak zelfs een homestay mét ontbijt voor rond de 7 euro! En dan staat er netjes 2 paar slippers klaar, handdoeken, tandenborstel, tandpasta'tje en shampoo. En meestal kunnen de motors zelfs veilig binnen staan.

De volgende dag op tijd uit bed en klaargemaakt voor een rit van zo'n 235 km door bossen, heuvels (hellingshoek van11,8%) en fruitbomen. Heerlijke geuren van het bos en een zoete geur van geen idee wat voor fruit. Mooi genieten van de omgeving op deze veel rustigere route dan de dag ervoor.

Onderweg ergens een thee/koffiestop (in Vietnam zijn ontzettend veel 'cafe's', waar je alleen maar koffie en thee kan krijgen en geen eten) waar ze geen woord Engels spraken. Gelukkig is plassen vrij makkelijk uit te beelden!

De koffie en thee die we hier krijgen zijn trouwens wel bijzonder. Of 1 slok koffie of hete koffie met een glas ijsklontjes. Thee hebben ze bijna niet, behalve koude thee of thee met drijvende rare dingen erin of zit er een bijzonder smaakje aan.

Om 16 uur al in Da Lat aangekomen, olie laten verversen en ketting met een kwast laten insmeren en op naar ons hostel wat we geboekt hadden. Wat gesloten was????? Oke, jammer. Next. Vol??? Oke, next. 3 miljoen Dong (118 euro)??? Oke... Next.. Uiteindelijk 20 hotels en 2 uur later bij ons duurste hotel van de hele reis de motors chaggie neergekwakt en de bagage eraf gesjord. Het was hier ook enorm druk vanwege het Chinese Nieuwjaar, waardoor we besloten hebben om maar 1 nacht te blijven.

Voor het avondeten hadden we iets op de gok aangewezen, met als gevolg dat er garnaal, inktvisringen, lever en iets ondefinieerbaars tussen de noodles op ons bord lag. Roy had een octopus-armpje met zuignapjes in z'n eten zitten en Laura hoopte van harte dat ze die niet op had gegeten in de veronderstelling dat het een noodle-sliert was...Jakkie bah... De avond daarom maar afgesloten met een biertje en een zak chips op de kamer ;).

Hierna voor 2 nachten in een goedkope (om de kosten van het te dure hotel iets te compenseren) homestay gebleven, de was gedaan en wat rondgehangen. De rit er naar toe was nog mooier; betere wegen door bergen en een bergpas, felgroene rijstvelden en zelfs langs de South China Sea aan de kust gereden.

In de avond werden we door de niet-engels-sprekende-buren uitgenodigd voor het diner, waarbij we verse springrolls gemaakt van rijstvellen met vis en kwakkie-plakkie, bier en slakken kregen. Het kon er mee door (volgens Lau)... Wel geinig om mee te maken!

De eerste paar dagen hadden we echt wel mooi weer en waren onze handen, nek en enkels zelfs verbrand door de felle zon. Maar meer naar het midden van het land werd het wat kouder en vetrokken we 1 dag zelfs met regen op komst! Dus hoezen om de backpacks heen en alleen gestopt om onze sexy poncho aan te trekken. Na 3 uur en 106 km gereden te hebben een homestay in Quy Nhon opgezocht en daar een beetje rondgelopen op onze zeiknatte schoenen. Weinig bijzonders te doen, alhoewel het hier wederom vanwege Tet ook druk was. We konden wel naar het strand, maar beetje jammer dat dit precies de meest regenachtige dag was!

De wegen in Vietnam zijn over het algemeen goed onderhouden en er is een soort baan waar de motors en scootertjes rijden. In Nederland zouden we dit als vluchtstrook zien. De mensen rijden hier ook met het hele gezin op de scooters en we hebben echt al ontelbare (kinder)slippers en petjes langs de weg zien liggen die mensen verloren zijn. In plaats van lopen leert een kind klimmen voorop een scooter, dan eventueel fietsen en als ze tiener zijn zitten ze op een soort solexje tot ze op een echt scootertje of motortje mogen rijden.

De Vietnamezen zwaaien en roepen naar ons of maken het peace-teken als wij ze inhalen of andersom. Grote attractie, ondanks dat ze zo goed als geen Engels spreken. Gelukkig willen ze wel altijd helpen en is het een erg vriendelijke bevolking. Vooral bij de lokale eettentjes doen ze enorm hun best en halen ze alles uit de kast om ons tevreden te houden.

Met het vinden van voor ons lekker eten hebben we wat meer moeite: het is te vaak rauwe vis, wat wij nog steeds niet hoeven. Gelukkig vinden we soms nog wel de baguettes langs de weg alhoewel het soms raden is wat er nu weer op zit. Lever, vis, ei of tofu. Kip kunnen we helaas weinig ontdekken, behalve achterop de motors. Dus Vietnam is qua eten "mwah" voor ons. Alleen in de grotere steden kan je Westerse dingen vinden.

De huizen zijn in Vietnam juist weer van steen, soms bekleed met tegels of gestuct en de straten zijn vergeleken met Cambodja best schoon! De natuur en omgeving van Vietnam is erg mooi en afwisselend. Van kleine heuvels tot bergen met vergezichten, rijstvelden, oceaan of velden met kassen met aardbeienplantjes. Op veel stukken door het land liggen ook graven die mooi opgebouwd zijn met gekleurde muurtjes en torentjes als een soort altaartjes.

Meer naar boven zullen we grotten, watervallen en meertjes gaan zien. Een supermooi land dus om op de motor te verkennen, waardoor je kunt stoppen waar je wilt.

Alleen qua weer... januari is een van de koudste maanden (in Saigon hadden we 33 graden, maar na Da Lat was het even 21 graden!) en in het Noorden schijnt het echt koud te kunnen zijn. We'll see! In principe is het rond deze maanden wel het minste regenval, maar de poncho's en de jassen van Nepal hebben we dus al nodig gehad. Sjouwen we het tenminste niet voor niks mee ;).

Na Quy Nhon zijn we via Quang Ngai naar Hoi An gereden. Als ontbijt namen we in Quang Ngai de baguettes bij een stalletje langs de weg. En omdat we daar de middag én avond ervoor ook al wat hadden gehaald, herkenden ze ons uiteraard en kregen we zelfs snoepjes, cashewnoten (erg duur hier!!), gratis thee en een zak met heel veel cakejes mee die smaakten naar lange vingers. Lief! Met een grijns en de cakejes onder de jas afscheid genomen en weer vol gas door!

De route naar Hoi An ging nu meer langs de kust en via google-maps vermeden we snelwegen. En toen kwamen we ineens uit bij een wel heel smalle brug, waar je volgens de locals (en google-maps blijkbaar ook) écht overheen kon MET DE MOTOR. Hoe the fuck dan??? Nou gewoon net als de locals, alleen dan zwetend, trillend en wiebelend doordat je dan ineens weer het gewicht van de backpack voelt op de motor en de cakejes onder je jas. Helaas was er een stukje waar aan beide kanten geen leuning was, maar wel water. En dat op 50 cm breedte.. Én met drempels én hobbels óp die idiote brug. Ach, de locals die vlak achter Laura reden hadden in ieder geval hun lolletje weer gehad, terwijl Laura eindigde met handafdrukken van olie op haar schone broek :D. Gelukkig was Roy wat sneller en had ie alle tijd om de foto's te nemen van Laura met 7 kleuren bagger in d'r broek en de locals achter haar die maar wat te graag op de foto wilden :)...

Twee dagen in Hoi An gerelaxed en daar wat rondgelopen door de straatjes met veel gele gebouwen en overal lampions en lantaarns. Een uurtje verderop de ruïnes van My Son bekeken. Een klein tempelcomplex zonder massatoerisme in een mooie groene, bergachtige omgeving.

De dag erop via de Hai Van Pass naar Hue gereden. Deze mooie route is bekend geworden door Top Gear en je rijdt tussen bergen en oceaan in, met af en toe een haarspeldbocht en uiteraard mooie uitzichten en vrachtwagens op onze weghelft volgeladen met varkens. Maar de bergpas die we al eerder hebben gereden, was heftiger qua bochten. Maar ach, na die vervloekte brug durven we tenslotte alles ;).

In de avonden vermaken we ons met een spelletje, puzzeltje, lezen, dagboekje schrijven, netflix, de route voor de volgende dag uitzoeken en kijken of er een slaapplek is die we wel of niet moeten boeken.

Nog zo'n 2 weken Vietnam voor de boeg, waarbij we niets hebben aan de paar woorden Vietnamees die we kunnen onthouden. In het Noorden heet het namelijk spontaan weer anders. En aan het woord 'dau' (aardbei), heb je niet bijster veel...

Qua corona-virus krijgen we het eigenlijk vooral mee vanuit jullie en in het hotel in Hai An werden geen Chinese toeristen toegelaten.

Nu op naar de grotten van Phong Nha-Ke Bang National Park! Ergens in het midden van Vietnam...