Hiken in de Himalaya

Vanuit Sri Lanka is het niet mogelijk om in 1x naar Kathmandu in Nepal te vliegen. Daarom (en vanwege de kosten...) zijn we via 3 vluchten (overstap in Chennai en Delhi) naar Nepal gegaan. De tassen worden iets van 3x gecontroleerd, de paspoorten 6x per vlucht en we wisten totaal niet waar we heen moesten. Gelukkig zijn we mét tassen goed aangekomen in Kathmandu.

Met de taxi naar het hostel gebracht en ondertussen de drukte van de stad over ons heen laten komen. Kathmandu is een vieze en drukke stad met getoeter, een laag smog en dus heel veel mensen met mondkapjes in allerlei kleuren en soorten. De stad is dus goed voor een paar dagen om inkopen te doen voor onze trekking en te verdwalen in de wirwar van straatjes, waarbij ondertussen in de oren van Roy wordt gefluisterd "smoke weed?"

We moesten genoeg geld pinnen voor de trekking die we zouden gaan doen, aangezien er geen ATM's zijn in de bergen. Genoeg geld pinnen lukt alleen lastig als Laura d'r pinpas ingeslikt wordt.. Gelukkig werd dat met een paar uur opgelost!

Ook een beetje rondgevraagd of een trekking ook zonder guide en porter kan. Dat moest lukken!

Nepal is wat kouder dan Sri Lanka en India, zo'n 22 graden en in de bergen nog veel kouder. Hier is het 4.45 uur later dan in Nederland (hoe bizar die 45 minuten...) en ook hier rijden ze links. De Nepali zijn vriendelijk, maar terughoudend. Sommige lijken meer op Chinezen, anderen juist op Indiërs en in de bergen meer op Mongoliers. Ze gaan vrij modern gekleed, alleen in de bergen dragen ze dikke kleding (niet eens persé gebreide kleding zoals in Peking Express hoor Mam).

Qua toeristen loopt er echt van alles wat rond, maar tijdens de trekking kwamen we vooral veel Chinezen en Koreanen tegen.

Vanuit Kathmandu zijn we als een malle met de bus naar Pokhara gegaan. Oké, als een halve malle... De busrit duurde iets van 9 uur i.p.v. 6 door iets met een wiel van de bus... Wel mooie uitzichten vanaf de kronkelwegen op diepe afgronden, rivieren en de bergen. Onderweg een paar x een pisstop en we kregen zelfs een fles water. Halverwege de rit een iets langere pisstop, waardoor we ook even konden lunchen. Wel moest je alles snel naar binnen werken, want we gingen al voordat Laura d'r eten had gekregen. Hij moest de verloren tijd inhalen zeker..

In Pokhara (het basisstadje voor de start van veel trekkings, wat veel relaxter is dan Kathmandu) de laatste inkopen gedaan; toch maar een warme muts, handschoenen, 1,5 kg pinda's een voorraad chocoladelahitieee. Geen idee wat we echt nodig zouden hebben. Gelukkig is er genoeg te koop van North Fake en Fake Wolfskin ;).

Klaar voor de trekking naar het Annapurna Basecamp op 4130 meter hoogte!! Deze trekking wordt ook wel de ABC genoemd of de Annapurna Sanctuary.

De trekking begon met een vrij hobbelige busrit over bergwegen naar Birithanti op 1025 meter. Daar begon onze trekking van 9 dagen! We moesten ons registreren met een permit en een TIM, zodat ze weten wie er allemaal aan het hiken zijn en wanneer we denken terug te komen.

Deze dag moesten we 4,5 uur omhoog wandelen naar Ulleri op 2010 meter hoogte. Enorm veel trappen op (Adam's Peak in Sri Lanka was er niets bij!) en door een omgeving van nu nog groene bergen en rijstvelden die uitgebloeid waren. Door kleine bergdorpjes waar je even kon stoppen en waar de mensen gewoon aan het werk zijn op het veld. De temperatuur was goed en de zon scheen. Mooi wandelen in korte broek en met een volgepropte rugzak van10 kg op onze rug gesnoerd.

De 2e dag was weer een deel traplopen (lang leve Laura's wandelstok!!) door de groene, bergachtige omgeving. Af en toe een suspension bridge over of wachten op de porters die soms wel 35 kg bagage dragen. Heuveltje op en heuveltje af. Maar omdat we best vroeg vertrokken waren en we niet echt pauze nodig hadden, waren we na 3,5 uur lopen al in Ghorepani beland, wat op 2870 meter hoogte ligt.

Eerst een teahouse opgezocht waar we gratis konden slapen (dan verwachten ze wel dat je ontbijt en diner bij ze neemt) en even uitgerust met een pot thee en een lekkere lunch. Later op de dag nog een wandeling van in totaal 2 uur op en neer naar Poon Hill gedaan. Vanaf Poon Hill (3200 meter) een enorm mooi uitzicht over de Himalaya!! De besneeuwde bergtoppen kwamen in zicht!

's Avonds koelt het erg snel af, waardoor het in de verwarmde diningroom heerlijk vertoeven was toen we weer terug kwamen.

Gelukkig de volgende dag weer volop zon, dus de korte broek kon weer aan. Vandaag stond Chuile op de planning, wat op 2050 meter hoogte ligt. Het waren wat minder treden, maar wel veel op en neer door bergen en bossen. Op elk punt weer een ander mooi uitzicht en een glimp van de besneeuwde bergen heel ver weg!

Een lunchstop in Tadapani, uiteraard met weer een mooi uitzicht. Het was nu ook wat drukker met andere hikers, omdat dit deel van de hike (Poon Hill) in een paar dagen gedaan kan worden.

Na 6,5 uur wandelen waren we in Chuile aangekomen en hadden we een teahouse gevonden, waarbij we uitkeken op een dal van bergen. Zodra we er waren betrok het echter al snel, waardoor het uitzicht nul was en de temperatuur snel omlaag ging zonder de zon. De douche was gelukkig warm en er lagen dikke dekbedden op de smalle 1 persoonsbedjes.

De 4e dag na een lekker ontbijt (er staan echt enorm veel en gevarieerde dingen op de kaart en ze hebben echt álles. Zelfs appeltaartachtig-iets!) de korte broek weer aan en met 7 graden vertrokken. Stevig doorwandelen dus om warm te blijven!

Deze dag ook best veel dalen en klimmen (hijghijg), maar op een mooi tempo waren we na 5,5 uur lopen in Upper Sinuwa op 2350 meter hoogte beland. Vanaf Chomrong was het "makkelijk" doordat we alleen maar trappen naar beneden moesten en op het laatst weer een beetje omhoog. Dit stuk moesten we echter een paar dagen later ook weer terug :(.

In Sinuwa gelijk wat warms gegeten en onder de hete douche (verwarmd d.m.v. een geiser en dan bedoelen we niet die natuurlijke natuurlijk) met open dak en dus een koude wind. Vanaf dit punt mag er geen hout meer worden gestookt en zijn er dus ook geen verwarmde diningrooms meer... Dus elkaar warm houden en een dikke deken om ons heen!

De 5e dag was de laatste dag van de korte broek. Het eerste stuk door bossen gelopen, waar het nog vrij koud was. Tijdens de hike door de himalaya konden we ook heel veel wildlife zien. Er lopen tijgers en luiepaarden rond en ook zijn er vossen, wolven, apen en heel veel grote roofvogels. Hier komt een kleine opsomming van wat we allemaal gezien hebben:

Op nummer 1: één aap.........

Voor de rest hebben we naast ezels, honden, yaks en geiten dus niets gezien van dieren. Vanaf een bepaald punt hoor je zelfs geen vogels meer!

Het was vandaag een pittige hike naar Deurali, wat op 3200 meter ligt. De uitzichten werden steeds mooier! Lopen door een ravijn/kloof met soms kleine watervalletjes en riviertjes die je via een boomstam moest over steken. Balancerend met stok, camera (in de aanslag) en 10 kg bagage op onze rug, lukte dat uiteraard zonder in het ijskoude water te vallen!

De omgeving veranderde snel, waardoor we uiteindelijk in een rotsachtig gebied liepen met zeer weinig begroeiing. Het was bijna niet voor te stellen dat we hier liepen. Met z'n tweetjes in de Himalaya! Er werd ook gewaarschuwd voor lawinegevaar en vallende rotsen, maar die kans is nu kleiner doordat het herfst is. Evengoed maar niet proberen te niezen :), wat lastig is als je beide snipverkouden bent.

In de avonden vermaakten we ons met een puzzeltje, spelletje, sudoku aanleren aan porters en het bijhouden van ons reisdagboek. Meestal vrij op tijd onder de warme dekens, met koude voeten en een loopneus, om er ook weer vroeg uit te gaan.

Je moet overal voor het opladen van je telefoon/camera, de hete douche en wifi ook betalen. Als je wilde was er zelfs wifi bij het basecamp...

De 6e dag was het een relatief korte afstand, maar we moesten wel 900 meter omhoog klimmen. Dat ging tergend langzaam en hijgend. We merkten dat we minder zuurstof hadden en soms dizzy werden. We moesten vaak even op adem komen. Goed excuus om even te genieten van de besneeuwde hoge bergtoppen (ruim boven de 7000 meter) die nu steeds dichterbij kwamen. Deze dag ook dikker aangekleed, omdat het echt koud was, ondanks dat de zon scheen. Er lag soms zelfs een laagje ijs op het water.

Na een pittige 3,5 uur wandelen (gelukkig geen trappen!) waren we bij het Annapurna Basecamp aangekomen op 4130 meter hoogte. Wat een uitzicht! 360 graden om je heen de bergen van de Himalaya, gletsjers, sneeuw en rotsen. Wauw!

Genoten in de warmte van de zon en heel snel even een handwasje gedaan. De warme zon duurde helaas maar een half uur. Er ontstonden plots dikke wolken tussen de bergen. Nu werd het plots veel kouder, dus maar zoveel mogelijk kleren aangedaan. En toen kwamen we erachter we niet echt goed voorbereid waren op kou :(. Oeps.. De nacht was door de kou en door de hoofdpijn (wat door de hoogte kwam) iets minder comfortabel. We sliepen met nog 2 meiden op de kamer, omdat het bij ABC vrij druk was met andere hikers. En nog kreeg Roy het niet warm :).

De koude nacht werd echter goed gemaakt door de mooie zonsopkomst om 6 uur, waarbij een oranje gloed langzaam op de bergen en gletsjer verscheen.

Teruggekomen van de zonsopkomst eerst de gewassen kleren maar binnen halen. En toen merkten we echt hoe koud het was geweest. De korte broek van Roy was nog bevroren! Om 8:20 uur pas weer gaan wandelen, nadat we waren opgewarmd met een warme apple-roll en koffie en thee. Een laag kleren uit, want warm zouden we het vast wel krijgen door de zon en het lopen. De handschoenen die we gekocht hadden stelden helemaal niets voor (tja, als je het koopt met 25 graden voelt het al gauw warm...). Uiteraard ging de terugweg veel sneller. Dit deel hadden we ook al gelopen, dus we wisten een beetje wat er komen zou. Dalen en stijgen ;)!

Door voornamelijk het dalen en het snellere tempo voelden we wel onze knieën pittig. Het laatste stuk voelden we ons net 2 kreupele bejaarden... Kon Laura toch nog even aan het werk met oefeningen :D. Gestopt in Middle Sinuwa op ongeveer 2340 meter hoogte, waar we na 7,5 uur hiken aankwamen. De 1,5 kg pinda's die we al 6 dagen meesjouwden hadden we hier maar weggegeven, omdat die een beetje smakeloos waren. De porters en guides van andere hikers vonden ze echter heerlijk!

Onderweg kom je trouwens ook veel locals tegen die de raarste dingen mee naar boven nemen op hun rug. We hebben dakgoten, deuren en pannen voorbij zien komen. Ook vliegen er helikopters af en toe over. Een helikopter kwam in het dorpje Himalaya een espressomachine afleveren. Serieus!

Dag 8 was een korte wandeling van 3,5 uur naarJhinu waar hot springs zijn!! Die hadden we wel verdiend! 2 uur in het warme water vertoefd en onze spieren even rust gegund. Dit met uitzicht op een heldere en snel stromende rivier. Mooi!!

In Jhinu zelf met een biertje getoost op ons avontuur. Die hadden we ook verdiend!

De laatste dag hoefden we nog maar 1,5 uur te lopen (viel nog tegen hoe steil!). Ook nog over een lange suspension bridge van 287 meter, waar doodleuk 15 ezels met gasflessen overheen lopen, daarbij een geur van gas achterlatend. 

Vanuit Markyu gewacht op de bus die ons in 4 uur naar Pokhara bracht. En dit was nog het meest gevaarlijke en enge van de hele trekking! In een overvolle bus, afgronden die heel erg steil, diep én te dichtbij zijn, tegemoet komend verkeer, waardoor wij met de bus achteruit moesten, los zand, haarspeldbochten met een laag water en dit alles op een onverharde weg.. Help!

Gelukkig veilig in Pokhara aangekomen (Roy alleen met een bult op z'n kop door het koppen van het dak van de bus). Hier hebben we nog een paar dagen gerust en zijn we van een berg van 1450 meter gesprongen! Wel met een parachute en instructeur hoor :). Vet lollig: van de berg af rennen, terwijl de instructeur tegen je aan geplakt zit en zo zweef je 20 minuten in de lucht en 'zit' je in een zak, genietend van de rust en de supermooie omgeving! Kan paragliden ook weer van de bucketlist af.

Als laatste zijn we met de bus naar Sauraha gegaan - 4,5uur verderop - om daar nog het Chitwan National Park te bezoeken. Op zoek naar neushoorns! En misschien wel weer een glimp van een tijger.

In deze tijd van het jaar is het gras echter wat hoger, waardoor de kans op spotten minder groot is. Nou, dat 'hogere' gras wordt ook olifantengras genoemd en is gewoon 3 tot 4 meter hoog! Dus helemaal niets gespot behalve een aantal krokodillen en wat hertjes. Op 1 plek stond een neushoorn, maar daarvan zag je alleen de bovenkant.

In de ochtend hadden we een kanotocht gedaan en die was gelukkig mooier. Verschillende vogels, krokodillen en een zeldzame ooievaar gezien.

Waren wij ff blij dat we de vorige dag toen we in het dorp wandelden een neushoorn zagen grazen. Gewoon, zo in het dorpje!! Terwijl het hartstikke gevaarlijke dieren zijn.

Ook lopen olifanten rond maar die worden gebruikt voor toeristen en werkzaamheden. 's Avonds zie je ze in hun stalletje staan. Heel sneu dus eigenlijk...

In de avond zelf een Nepalese tapas-avond gehouden (lees: bij een lokaal 'restaurantje' grote biertjes drinken en allerlei onbekende gerechtjes van de kaart proberen die we nog niet hadden gehad. Nu weet Laura dat iets wat op bieslook lijkt een pittig heet pepertje is....).

Na ons hete-peper-neushoorn-avontuur in Sauraha zijn we weer met de bus naar Kathamandu gegaan. Een rit van 8 uur door de bergen en langs een rivier. Nog een laatste dag in Kathmandu en dan hebben we de dingen die we graag wilden doen in Nepal van ons lijstje gestreept.

Het ticket naar Bangladesh is geboekt! Kan Laura eindelijk d'r lange jurk aan...

Wel erg benieuwd hoe het daar zal zijn, want wat we nu hebben gezien lijkt het eigenlijk vrij duur te zijn. We'll see!

Namaste!