The Circle Of Life....
Door: Laura
Blijf op de hoogte en volg Laura
20 November 2012 | Ghana, Tamale
"Een frontale botsing van twee bussen heeft vrijdagavond in Ghana minstens 31 mensenlevens gekost. Een dertigtal passagiers liep verwondingen op, zo meldde het Ghanese persagentschap GNA..."
Vorige week begon aardig, had alleen weinig energie. Vrijdag weer volop m'n energie terug en 't weekend zou veelbelovend zijn. En vanaf zaterdag was 't 100% kut, als ik dat zo mag zeggen. En ja, dat mag ik.
Vrijdagavond met een groepje volunteers uit eten geweest. In de namiddag hoorden we veel sirenes gaan, maar geen idee wat er aan de hand was. Het bleek een busongeluk te zijn. "Kan gebeuren"... De volgende ochtend bleek echter Sala, m'n Hostmother, bij dat ongeluk betrokken te zijn. Op slag dood.
Ze was naar Bolgatanga gegaan om daar haar zus Hadjah Fati te bezoeken omdat die net uit Mekka was gekomen. Vrijdagavond zou ze terugkomen, zodat ik samen met haar naar de graduation van 2 neven kon. Anders was ze zondag pas thuisgekomen...
Je kan het leven echter niet veranderen, hoe graag je dat ook zou willen. In eerste instantie wilde ik het niet geloven, maar toen Jemima van CID-Office en Georgina, m'n headmistress, me opbelden, moest ik het wel geloven. Sala is echt dood...
Op deze manier leer ik ineens de Moslim én Ghanese cultuur erg goed kennen. Had alleen gehoopt dat 't op een andere manier zou zijn...
Baba was op reis en moest vanuit Wa komen, hij wist nog niet eens wat er aan de hand was en Raadia was bij familie omdat er niemand thuis zou zijn van 't weekend...
Zaterdagochtend werd Sala gelijk begraven zodra Baba thuis was gekomen. Alle kinderen waren thuisgekomen, alleen m'n kleine hostsister, Raadia van 11, weet het nog niet.... " She will find it out...". Maar ze moet iets door hebben, zou je denken.
Baba heeft haar gewassen en aangekleed. De mannen gingen in de Moskee bidden voor haar ziel en bedankten God dat ze deze leeftijd heeft mogen bereiken en voor haar leven. De vrouwen die zich rondom het huis verzameld hadden, waren bezig met eten koken en zorgen voor iedereen.
Op dit moment was ik echt blij dat Beata en Olivia ook in huis zitten; samen hebben we steun aan elkaar en begrijpen we elkaar. Het is een grote 'chaos' waarin we terecht zijn gekomen; moeten we weg? Wil Baba dat we blijven? Wat moeten we doen? Hoe moeten we ons gedragen? Moeten we gewoon naar het werk?
Maar Baba heeft aangegeven dat wij ook als family voor hem zijn en dat hij wil dat we blijven. Hij maakte zich zelfs zorgen om ons! Voor ons voelt het ook beter om te blijven, omdat het anders voelt als weglopen..
Vandaag heb ik net de 2e ceremonie op de '4th day' meegemaakt; er werd weer voor haar gebeden; alles in het Dagbanees en Arabisch. De mannen vooraan zittend en de vrouwen achteraan. Ondertussen werd er nog steeds eten gekookt en uitgedeeld.
Aanstaande zondag vind de 3e ceremonie plaats, de '10th day'. 40 dagen later vind er nog een ceremonie plaats om te danken en te bidden voor haar leven en haar ziel. En daarna over 1 jaar; om te bidden dat ze haar rust heeft gevonden.
Het voelt raar om er op deze manier over te schrijven alsof ik het niet heb meegemaakt. Maar het leven gaat gewoon door; morgen 'moet' ik weer naar Yumba en m'n tijd zit er bijna op. Het voelt echter niet goed om nu weg te moeten gaan. Ik ervaar het nog steeds als een droom (of nachtmerrie??) en weet nog niet wat m'n plannen zijn; langer bij 'mijn' gezin blijven of direct weggaan, zoals m'n plan was. De tijd zal het leren.
Yumba
Door het overlijden van Sala is deze week op Yumba ook raar. Ik ben er met mijn hoofd absoluut niet bij, maar de docenten weten wat er aan de hand is. Georgina heeft zaterdag en vandaag de Yumba Bus gestuurd met de teachers om ook hun steun aan mij te betuigen. Zo lief!
Heel dubbel; want vorige week ben ik op dezelfde manier meegegaan naar the School Of Deaf in Savelugu en naar Teacher Hadjah Fati in Pong-Tamale; zij was ook teruggekomen van Mekka. Het is dan volgens de Moslimcultuur traditie om op bezoek te gaan en haar te 'feliciteren' en samen te bidden. Grappig, want ik kreeg Amstel Malt aangeboden. Is alleen een totaal andere Malt dan wij kennen. Met meer vitamientjes.
De laatste weken zijn nu echter aangebroken op Yumba en ik besef nu dat ik echt niet weg wil. Het is te leuk; de docenten zijn superaardig, de kinderen zijn zo lief en m'n werk is te leuk! Ik wil nog meer kunnen bereiken met ze dan de kleine stapjes die ik nu bereikt heb!!
Een docent vertelde dat sommige kinderen niet op school komen. Meestal 'moeten' ze van hun ouders dan bedelen op straat. "Gehandicapte kinderen zijn immers zielig...". Gelukkig ben ik zelf de kids nog niet tegengekomen en zie ik ze alleen vrolijk op Yumba.
Vorige week was Jonas ook nog zo handig om te struikelen en met zijn hoofd op de grond te vallen. Gevolgd; overal bloed, gat in z'n kop en 20 kinderen toekijken hoe 'zuster Laura' hem verzorgde. Jonas leek er echter weinig van te merken en vertelde gister op zijn manier hoe het gegaan was (gelukkig niet al te realistisch!)
Daily Life...
Vorige week met Beata en Olivia een poging gedaan tot clubbin in Sparkles. Het begin was leuk; er werd 'oude' muziek gedraaid wat nu in Ghana een beetje in is. De DJ stelde alleen niet zo veel voor en sommige liedjes werden 3x gedraaid. Maar na 3x "pokerface" , veranderde ik ook bijna in een pokerface. Ondertussen kwamen onze Ghaneze vrienden ook bij ons zitten, alleen iets te dicht in m'n omgeving. Om 22 uur waren we er dus goed klaar mee en heb ik netjes (...) gezegd "just go away and leave me...". Nice ;). Het hielp wel.
Maar het clubbin viel dus gewoon dik tegen en we waren lekker op tijd thuis:D.
Nog een raar verhaal; sta ik te wachten op m'n motor voor het rode stoplicht. Komt er een Ghanees naar me toe met de mededeling dat als ik 'm geen geld voor eten zou geven hij me thuis zou opzoeken. Hij wist namelijk waar ik woonde... Pff! "Okey, then I'll see you tonight, bye!". Was misschien niet echt een slimme reactie, maar ik vond 't wel lollig. Gelukkig kwam ie 's nachts niet :D.
Ben ook weer door een politieman aangehouden.. Die ziet me namelijk elke dag voorbij fietsen. 'Gelukkig' wilde ie alleen maar weten wie ik was, wat ik deed, hoe oud ik was en het belangrijkste of ik met 'm wilde trouwen. Ach...een politieman kan er ook nog wel bij toch naast de 2 Chiefs!?
Donderdagavond ook nog gekookt voor mij en de meiden. Iedereen van 't gezin was namelijk op reis en ik kreeg de taak van "landlady" op me. Niet wetende dat de Landlady nooit meer zou terugkeren...
Heb fried plantain gemaakt en 't was gelukkig goed gelukt. Je kan er dan ook weinig aan verprutsen (behalve als je Laura heet?!?!).
En als laatste; ook de Vice-President van Ghana is overleden (wat ook nog een neef van Sala was..) en gister vond daar de funeral van plaats in Tamale; town vol met mensen, druk verkeer en de stoet van de ambulance en een legerwagen.
Al met al dus een bizarre en rare week achter de rug; bedreigd, kennismaking met de dood, de Moslimcultuur en het naderende afscheid... Hopelijk is de laatste week normaal, zonder vervelende verassingen... Who knows?!
Liefs,
Laura
-
20 November 2012 - 14:10
Marleen:
Jeetje wat heftig zeg! Lijkt me ook heel moeilijk hoe moet je je dan gedragen in zo'n andere cultuur. Gelukkig heb je dan Europese huisgenootjes voor wat steun.
Ik hoop voor je dat het gaat en je nog kunt genieten van de rest van de reis.
-
20 November 2012 - 14:13
Karin:
Hey laura,
Wat heb je weer een hoop meegemaakt afgelopen week. pfff... Veel sterkte!
Ik hoop dat je je laatste weekie goed kan afmaken. Ik kan mij voorstellen dat het nu moeilijk is om weg te gaan. Maar vergeet niet wat je allemaal al bereikt heb!
Succes deze week!
xxx Karin -
20 November 2012 - 15:01
Gerrit En Rika:
Onvoorstelbaar wat je allemaal mag mee maken , van het grootste verdriet tot huwelijks aanzoeken en alles
wat verder bij het leven hoort
We wensen je nog een paar goede weken toe en hopen dat je missie gelaagd is en opvolging zal vinden
Hier heeft de herfst het land in zijn greep met hele mooie en koude en natte dagen,de vier seizoenen zoals
je ze daar wel zult missen
Met kerstmis gaan we mooi met z'n allen aan zitten en het zou goed voor je zijn als je er ook bij bent en je
verhalen aan de hele familie kunt vertellen
Vertel je hostfamilie dat iedereen met hun mee leeft in deze voor hun zo moeilijke tijd
Zelf wensen we je nog een aantal goede weken toe hopende dat je de juiste beslissingen zult nemen
Groetjes,sterkte en gezondheid
Gerrit en Rika -
20 November 2012 - 16:14
Rosalie:
Lieve Laura,
Wat erg zeg. Gecondoleerd met het verliezen van je host-mama! Jeetje, wat verdrietig.
Ik vind het prachtig om te lezen en zien wat je daar allemaal doet en hoe je je met hart en ziel inzet.
Sterkte, ook met beslissen wat je wilt gaan doen nu.
Groetjes Rosalie (CID Ghana). -
20 November 2012 - 17:32
Harrie En Annie:
Hoi Laura
Wat een heftige belevenis zeg. Gelukkig ben je niet alleen en beleef je het samen met die andere meiden..
Hopelijk zijn je laatste weken heel erg goed en het is ook positief dat je nog niet weg wilt. Teken dat je achter je werk staat.
Zie je misschien met de kerst in de Paus. Dan ben jij waarschijnlijk de bruine tussen al die witte smoelen
Groetjes en sterkte
Harrie en Annie -
20 November 2012 - 19:09
Anne Voorn:
Hé Lau, wat een heftige tijd voor je! De tranen staan letterlijk in mijn ogen. Dat is toch niet niks en onwerkelijk. Ook jammer dat je zo je laatste weken moet beleven daar. We wensen je heel veel sterkte!
Liefs Anne en Rob
Ps. er is niets mis met 3x hetzelfde liedje van Lady Gaga aan te horen, 10x blijft nog steeds mooi!! -
20 November 2012 - 19:26
Karin:
Jeetje Laura kreeg kippevel van je verhaal.
Begon al heftig en dan denken ach het is gewoon iets net als de instorting van de supermarkt.
Echter kreeg je verhaal helaas een onwerkelijke wending.
Zo wordt je met alle facetten van het leven (de circle of live) letterlijk en figuurlijk geconfronteerd.
En dan zover weg en niemand van naasten om even een dikke knuffel van de kunnen krijgen.
Ik hoop dat je wat steun hebt aan je huisgenoten en dat jullie samen kunnen praten over de gebeurtenis(sen).
Maak je keuze met je gevoel vanuit je hart! Is heel begrijpend dat je nu niet weet wat je wilt en hoe je alles wilt. Suc6 met het maken van deze keuze.
Probeer zoveel mogelijk te genieten van alles op de yumbaschool.
Een dikke knuffel speciaal voor jou
Liefs, Karin -
20 November 2012 - 19:50
Harleypapa:
Heej Kawaluis,
Jammer dat je dit nou net moet meemaken, wij hadden ook liever gehad dat je alleen leuke dingen meemaakt, maar helaas het leven is niet altijd naar onze hand te zetten hopelijk beleef je niet meer zulke nare dingen en kun je de rest van je verblijf daar toch ,n beetje in vrolijkheid doorbrengen al zal dat zeker de eerste dagen niet mee vallen we leven hier ook met je mee en hopen dat je na je vrijwilligers periode nog ,n leuke vakantie hebt en nog wat plezierige dingen meemaakt.
Groeten uit Lutjebroek van Harleypapa & Mama -
20 November 2012 - 19:55
Esmeralda:
Hey Laura,
Goede tijden, slechte tijden....maar dan in real life en van heel dichtbij. Heel veel sterkte!
Hoop dat er nu alleen nog goede tijden op je pad komen en dat je het straks toch allemaal met een goed gevoel kunt achter laten daar.
X es
-
20 November 2012 - 20:12
Jacqueline:
Hoi Laura,
Goh wat een ellende allemaal zeg! En wat lief dat ze je echt als familie zien. Maar dan juist weer zo moeilijk om weg ta gaan. Even aankijken hoe het gaat. Gelukkig gaat het ''rare'' leventje ook door. En heb je afleiding met alles waar je verder mee bezig bent. Ik hop dat je van je laatste weken daar wel lekker kunt gaan genieten. Het zou zonde zijn als je zo weg zou gaan.
Nou we merken wel met wie je getrouwd en wel thuis komt. Hahaha Keuze genoeg!
Nou meis hou je goed en tot over een paar weken!
Liefs Jacqueline -
20 November 2012 - 20:50
Tina:
heeej Lau,
Pfff wat heftig zeg.. Kan me voorstellen dat 't heel moeilijk is!
Sterkte!
X Tina
ps: wat ben je bruin!! -
20 November 2012 - 21:23
(ex)skoonbroer:
als ja aan zo'n avontuur begint, weet je dat het spannend kan worden. maar zulke gebeurtenissen hoop je niet mee te maken en daar ga je ook niet van uit. al met al, wordt het een pittig heftig verhaal!
veel sterkte de komende weken en vergeet vooral niet te genieten van alle mooie momenten!!!!
liefs van ons en xjes van daan en jasmijn!! -
20 November 2012 - 22:04
Gerard Noordeloos:
Hoi Laura
Wat een heftig verhaal dit keer, we hopen dat je verder nog leuke dingen mee maakt.
Over die witte neus zullen we het maar niet hebben, want die is zo wit niet meer.
Hou je goed en geniet er toch nog maar van.
Groetjes van Ineke en Gerard -
20 November 2012 - 23:56
Marieke, Niels, Finn En Scott:
Lieve Laura,
Wat een heftig verhaal zeg! Kl*te! Heel veel sterkte!
Gelukkig heb je de andere meiden om je heen en kunnen jullie steun bij elkaar zoeken.
Je foto's zijn weer geweldig. Wat ontzettend leuk om te zien dat de leerlingen daar zo zichtbaar genieten!!
Je mag super trots op jezelf zijn wat je daar bereikt hebt. Ik ben het in ieder geval op je!
Maak er nog een paar mooie weken van met wat je ook gaat doen.
Liefs Marieke en Niels en een extra dikke kus van Finn en Scott! -
21 November 2012 - 11:29
Gre Visser:
Lieve Laura,
Tot nu toe heb je van mij geen reactie gehad maar bij deze, nu je op het punt staat te vertrekken.
Jammer dat net als alles gesmeerd gaat lopen met het project dat je dan weer weg moet.
Hopelijk kan het voortgezet worden of kun je misschien weer eens terug gaan.
Heel triest wat er is gebeurd met je "host mother" en bewonderenswaardig dat ze je in deze omstandigheden haast als familie in het rouwproces betrekken.
Ik wens je sterkte met het afscheid van al die mensen die jou zo'n warm hart toe dragen en geniet van de vakantie die nog voor je ligt.
Groeten Gre -
21 November 2012 - 12:48
Dionne (KH41-42):
Hey Laura!
Wat een verhalen joh! Wat maak je een hoop mee, positief en negatief. Sterkte met alles.
Wat een gave fotos zitten er tussen, leuke koppies. Ik vind je maar stoer met het eten.
Ik zou het niet durven. Succes nog met alles! Ik zie je in het nieuwe jaar :)
Groetjes Dionne -
21 November 2012 - 13:05
Sas S:
Sterkte Lau!! Verder is alles eigenlijk al gezegd...
Heerlijke popo/pawpaw/... foto trouwens :D
Liefs Sas -
21 November 2012 - 14:03
Anja:
Hee lieve vriendin, nogmaals een dikke knuffel voor jou van mij... We denken aan je!!
Heeeeeeeeeel veel plezier de laatste loodjes!!
xxxx -
21 November 2012 - 19:50
Carola:
Hey lau,
Pittig verhaal. Sterkte! En ook veel plezier nog eventjes en je bent weer thuis.
X -
21 November 2012 - 21:44
Gertrud:
goh laura, zo gebeurt het heel wat.
toch bijzonder om `n begrafenis daar mee te maken.
dat zal anders gaan dan in nederland.
nou laura straks ga je `n maand het land in.
geniet ervan en voorzichtig he!
groet gertrud -
21 November 2012 - 22:06
Cornelly:
Wat een nare dagen voor je zeg, je doet heel wat levenservaringen op, maar deze wil je er nooit bij hebben.
Het zal je goed doen denk ik al die lieve berichtjes uit Nederland van al je fans!
Je kunt heel leuk schrijven en wat een prachtige foto's.
We wensen je nog veel reisplezier en veel sterkte!
dikke zoen van ons
Groetjes Paul en Cornelly. -
21 November 2012 - 22:15
Gerard En Joke Stroomer:
Hey Laura
Nou nou,wat weer een verhaal......
We hebben respect voor je hoor!
Ver van huis en je doet zoveel goeds daar.
Je moet ook veel tegenslagen incasseren, maar je slaat je overal goed doorheen.
Heel veel groetjes vanuit Lutjebroek, van Gerard en Joke Stroomer -
22 November 2012 - 15:15
Debby:
Hee meis,
Wat een groot verlies en verdriet voor je hostdad en de kinderen. En ook voor jou moet het heel verdrietig en moeilijk zijn. Geef ons gevoel van medeleven door aan de familie en wens ze heel veel sterkte! Onze eerste reactie was ook dat we dachten hoe te handelen in zo'n situatie: kan of mag je blijven; kun je iets doen voor hun (laten ze het toe om mee te helpen in huis) enzo. We hoorden al van pappa en mamma zaterdag toen we bij ze waren wat er was gebeurd. Fijn dat je hostdad graag wil dat je blijft, dat lijkt me ook een prettiger gevoel. Wat gaat die tijd toch snel,he?! Zeker als je het zo naar je zin hebt en je ziet al die dankbare snoetjes, dan lijkt het me vreselijk moeilijk om weg te gaan. Ook wij hopen dat ondanks deze zware periode, je nog een paar mooie weken tegemoet ziet zonder al te veel huwelijksaanzoeken, want dan wordt het nog lastig
kiezen ;-)).
Dikke kus, John en Debby -
24 November 2012 - 15:44
AB EN NEL.:
hey laura.
Eindelijk de laatste 2 verhalen gelezen(ik ben wat traag wat de pc betreft) anders niet hoor.
wij vinden je verhalen en foto's geweldig,op het laatste verslag na dan,wat een vreselijke week voor jullie daar,maar wat lief van de memsen daar dat ze je overal bij betrokken,dan hoor je er toch echt bij.je doet het geweldig daar en de hele fam is trots op je.
we hopen dat je de laatste weken goed en gezellig doorkomt,en wat je ook besluit heel veel sterkte,maar ook plezier.en tot ziens.
ab en nel. -
25 November 2012 - 19:18
Edith:
Lieve Laura,
Wat een heftige dingen maak je mee. Je leert inderdaad de cultuur wel op een hele bijzondere manier kennen zo, maar dit wil je natuurlijk niet meemaken. Ook zo verdrietig voor het gezin. Ik hoop dat je met een goed gevoel afscheid kunt nemen van de familie daar. En van de kinderen en andere mensen die een plekje in je hart hebben veroverd.
En dan nog even lekker genieten van het land. Een hele fijne tijd nog meid!
groetjes Edith -
07 December 2012 - 09:43
Fem:
Hallo Laura een late reactie van mij maar had het nog niet gelezen Wat een ellende maak je toch ook mee he? Maar dat is ook het leven weinig anders dan hier he? Het leven heeft daar voor de mensen ook van alles in petto , Ik hoop voor je dat je laatste weken wel wat anders zullen zijn zodat je met een gerust hart de kids en je family kunt gedag zeggen groetjes Fem
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
