Lol met Laura!
Door: Zandsmoel Laura
Blijf op de hoogte en volg Laura
21 December 2016 | Oeganda, Mbale
M'n werk op Noah's Ark zit er op!
De schoolvakantie van 2 maanden is begonnen, waardoor de lessen Physical Education ook voorbij zijn. Wel is er nog een holiday-programma, waar ik kort aan heb meegedaan. Er worden allerlei activiteiten en spelletjes georganiseerd, zoals stoelendans en iets met water in je mond en in een fles spugen (lekker hygiënisch ja).
2 weken terug eindigde school met de Christmas Carols, waarbij er door elke klas iets werd gepresenteerd in de kerk; gedichten, liedjes, dansjes, etc. Lollig om te zien en toch nog een beetje het kerstgevoel te krijgen zo :D.
Ik denk dat mijn 3 van het begin qua werk naar een 8 is gegaan. Een 10 zal het nooit kunnen worden, maar je moet ook niet het perfecte willen hebben ;). En die 8 komt vooral door hetgeen wat ik bereikt heb met mijn 3 lievelingen, buiten de andere om die ik aandacht gegeven heb.
Nog wel met Saddock van Special Needs op homevisit bij Jonathan geweest om te kijken of hij zijn oefeningen thuis uit zou kunnen voeren. Het is namelijk een heerlijk eigenwijs jochie, wat een beetje vertikt om te oefenen. Terwijl hij met een beetje moeite misschien zelfs zal kunnen lopen....
Vooruitgang van 'mijn' kindjes
Gelukkig heb ik in de afgelopen maanden enige vooruitgang geboekt met mijn kids. Sowieso duurt het soms lang voordat je überhaupt iets bereikt binnen deze doelgroep, waardoor ik blij ben met elke vooruitgang.
Bij Lily merk ik vooral dat ze meer ontspannen kan en er ook echt meer ontspannen bij ligt. In het begin was ze heel vaak met haar handen over hoofd aan het wrijven (overprikkeld??) en lag ze vaak in gespannen foetushouding. Als ik nu binnenkom ligt ze in een meer open houding en ze lijkt ook meer te genieten en te ervaren.
Bij Patrick is duidelijker vooruitgang te merken; hij reageert veel sneller op geluid (muziek, mijn stem) en op aanraking. In het begin moest ik hem echt 'hard' kietelen, om hem te laten lachen en nu is een kleine aanraking al voldoende om een grote grijns te krijgen van hem of als ik hem alleen al roep. Hij lijkt soepeler in zijn lichaam, krijgt meer verschillende houdingen aangeboden, zijn voorkeurspositie van zijn hoofdje is minder en hij lijkt wat meer met zijn benen te bewegen!
Anthony is ook een stuk sterker geworden; hij heeft een betere hoofd- en rompbalans, waardoor hij stabieler zit en hij maakt meer gebruik van zijn armpjes en beentjes tijdens het liggen. Hij is nu echt meer aan het ontdekken. Beetje jammer dat hij dat ook doet als ik hem wil verschonen (ja... ik en een luier verschonen...een katoenen nog wel!).
Best een trots idee dat ik dit bij de kindjes bereikt heb! Miranda gaat het gedeeltelijk van mij overnemen (en hopelijk een paar aunties...) als ik weg ben en ik heb haar er al op ingewerkt. Ook is er gekeken om met name voor Lily en Patrick een andere plek/ organisatie te vinden waar de juiste hulp echt voorhanden is. Het duurt alleen nog een paar maandjes (jaren?) voordat ze daar echt terecht kunnen. Op Noah's Ark kan er namelijk eigenlijk geen gerichte zorg gegeven worden voor hun. Maar wel een fijn idee om zo Noah's Ark te verlaten!
Vorige week donderdag afscheid genomen van iedereen, nog een keer bij Richard en zijn gezin langsgeweest en even kort met Daniël geëvalueerd hoe ik mijn werk hier heb ervaren.
Tijdens het reizen kom ik nog een keer terug om even te slapen op Noah's Ark, vanwege dat ik alles lekker handig heb gepland!
Kampalalala en Jinjalabee
Vorige week met Joan van Special Needs nog een dagje naar Kampalala gegaan. Op naar stoffenjacht! Veel leuker om zo Kampala door te lopen dan met 4 Mzungus en een driver. We kwamen in "downtown" waar het echt enorm druk was. Soort zwarte markt met allerlei verschillende halletjes, winkels en doolhoven waardoor ik me echt afvroeg waar we waren. Een paar mooie stofjes gescoord en daarna een supermarkt in waar het heerlijk rook naar vers brood! Dus bruine bolletjes meegenomen en die lekker opgevreten.
Als laatste nog even de markt over om een tas vol passie te halen en nog wat ander fruit. De afgelopen week dus enorm veel fruit gegeten, maar alles is ook zó lekker!
Daarna weer terug met de matatu; opgepropt in de hitte terwijl de mand van de buurvrouw in m'n bovenbeen prikte. Het Afrika gevoel komt zo wel echt naar boven!
Ook nog een dagje met Marjoke naar Jinja geweest om daar lui rond te hangen, lekker te eten en wat souvenirs te scoren. De dag begon al goed doordat een paar Oegandezen bijna met elkaar op de vuist gingen, omdat ze ons in hun busje wilden vervoeren... Rond deze vakantieperiode wordt het overal namelijk en stuk drukker en willen mensen geld verdienen met zoveel mogelijk personen in een busje. Lekker warm..
Stofhappen bij Sipi en Mbale
Vanaf vrijdag ben ik samen met Arnold - een Oegandese guide die ik op de Ssese-Islands ontmoet heb - op stap geweest richting Mbale, Sipi en de Karamojong-mensen in het Oosten van Uganda (het veilige gedeelte ja!)
De eerste dag voornamelijk gereisd over de redelijk goed geasfalteerde weg; alleen de laatste 1,5 uur over een dirtroad. Mijn 'huisje' lag bovenaan een heuvel met uitzicht op de Sipi-falls! De volgende dag een wandeling gemaakt over de uitlopers van de Mt. Elgon richting de watervallen die uit 3 delen bestaat. Supermooie omgeving; groen en heuvelachtig.
Spontaan besloten om ook te gaan abseilen; wie verwacht nou dat dat in Afrika kan? Met abseilen is het de bedoeling dat je springend/'lopend' naar beneden gaat over de gehele lengte van de berg terwijl je horizontaal in een tuigje hangt. En toen bungelde ik hulpeloos aan m'n Afrikaanse touwtje en kwam ik met m'n benen niet meer bij de bergwand! Shit! Krampachtig het touw vasthouden en hopen dat het touw lang genoeg was om me naar beneden te laten zakken. Niet dat het helpt om het touw extra goed vast te houden. Dan maar proberen om te genieten van de omgeving voordat ik te pletter zou vallen :). Maar blijkbaar was dit gewoon de bedoeling en is het 20 meter abseilen en 79 meter je bungelend laten zakken.. Wel supermooi zo vlak naast de waterval!
De volgende dag 2 uur op een boda gezeten op een zandweg; ingeklemd tussen een klokkenspel en 2 bruine kadetten. Scheelde in ieder geval wel dat ik er niet makkelijk afrolde! Het eindpunt was de Karamojong-tribe; een stam die op andere stammen in Uganda nog jaren achter ligt. In een willekeurig dorpje gestopt en met wat locals gepraat over hun gebruiken, gewoontes en rituelen. Er werd me verteld dat een Ugandese vrouw 60 koeien kost, maar ik was 100 koeien waard. Weet niet hoe blij ik daarvan moest worden. Sommige kinderen hadden ook nog nooit een Mzungu gezien en waren bang voor me! Deze stam schijnt ook niet heel vriendelijk te zijn; een paar jaar geleden waren hier nog veel gevechten tussen verschillende stammen met speren en pistolen, wat schijnbaar gevoed werd door de regering. De regering heeft later een aantal pistolen ingenomen (niet alles nee, fijn idee he!).
Helaas weinig écht cultureels gezien, behalve dan de mannen die met een lap stof, een stok en hun 'stoeltje' rondliepen. Vooral in het dorp waren de mensen iets meer gemoderniseerd, maar zodra we weer terugreden over de stoffige weg zag je meer van de echte Karamojong mensen lopen. Hierna weer 2 uur teruggereden over dezelfde dirtroad; echt een aanrader met contactlenzen! Onder de douche alles afgespoeld, maar aangezien die maar 3 druppels gaf hielp het niet heel erg.
Die dag ook nog een koffie-tour gedaan waarbij het hele proces wordt verteld en waarbij ik ook mocht meehelpen. Uiteraard m'n eigen brouwsel geproefd van deze overheerlijke Arabica-coffee ;). Ik hou het wel bij thee!
De laatste dag naar Mbale gegaan en daar alleen lui bij een zwembad gehangen en de stof uit m'n poriën gezwommen. Voor de rest was er weinig bijzonders te doen in Mbale en ben ik de volgende dag weer vroeg vertrokken naar Mukono. Even de was doen, m'n tas wéér uit- en inpakken en dan op naar m'n volgende avontuur!
Groetjes!
Zandsmoel Laura
De schoolvakantie van 2 maanden is begonnen, waardoor de lessen Physical Education ook voorbij zijn. Wel is er nog een holiday-programma, waar ik kort aan heb meegedaan. Er worden allerlei activiteiten en spelletjes georganiseerd, zoals stoelendans en iets met water in je mond en in een fles spugen (lekker hygiënisch ja).
2 weken terug eindigde school met de Christmas Carols, waarbij er door elke klas iets werd gepresenteerd in de kerk; gedichten, liedjes, dansjes, etc. Lollig om te zien en toch nog een beetje het kerstgevoel te krijgen zo :D.
Ik denk dat mijn 3 van het begin qua werk naar een 8 is gegaan. Een 10 zal het nooit kunnen worden, maar je moet ook niet het perfecte willen hebben ;). En die 8 komt vooral door hetgeen wat ik bereikt heb met mijn 3 lievelingen, buiten de andere om die ik aandacht gegeven heb.
Nog wel met Saddock van Special Needs op homevisit bij Jonathan geweest om te kijken of hij zijn oefeningen thuis uit zou kunnen voeren. Het is namelijk een heerlijk eigenwijs jochie, wat een beetje vertikt om te oefenen. Terwijl hij met een beetje moeite misschien zelfs zal kunnen lopen....
Vooruitgang van 'mijn' kindjes
Gelukkig heb ik in de afgelopen maanden enige vooruitgang geboekt met mijn kids. Sowieso duurt het soms lang voordat je überhaupt iets bereikt binnen deze doelgroep, waardoor ik blij ben met elke vooruitgang.
Bij Lily merk ik vooral dat ze meer ontspannen kan en er ook echt meer ontspannen bij ligt. In het begin was ze heel vaak met haar handen over hoofd aan het wrijven (overprikkeld??) en lag ze vaak in gespannen foetushouding. Als ik nu binnenkom ligt ze in een meer open houding en ze lijkt ook meer te genieten en te ervaren.
Bij Patrick is duidelijker vooruitgang te merken; hij reageert veel sneller op geluid (muziek, mijn stem) en op aanraking. In het begin moest ik hem echt 'hard' kietelen, om hem te laten lachen en nu is een kleine aanraking al voldoende om een grote grijns te krijgen van hem of als ik hem alleen al roep. Hij lijkt soepeler in zijn lichaam, krijgt meer verschillende houdingen aangeboden, zijn voorkeurspositie van zijn hoofdje is minder en hij lijkt wat meer met zijn benen te bewegen!
Anthony is ook een stuk sterker geworden; hij heeft een betere hoofd- en rompbalans, waardoor hij stabieler zit en hij maakt meer gebruik van zijn armpjes en beentjes tijdens het liggen. Hij is nu echt meer aan het ontdekken. Beetje jammer dat hij dat ook doet als ik hem wil verschonen (ja... ik en een luier verschonen...een katoenen nog wel!).
Best een trots idee dat ik dit bij de kindjes bereikt heb! Miranda gaat het gedeeltelijk van mij overnemen (en hopelijk een paar aunties...) als ik weg ben en ik heb haar er al op ingewerkt. Ook is er gekeken om met name voor Lily en Patrick een andere plek/ organisatie te vinden waar de juiste hulp echt voorhanden is. Het duurt alleen nog een paar maandjes (jaren?) voordat ze daar echt terecht kunnen. Op Noah's Ark kan er namelijk eigenlijk geen gerichte zorg gegeven worden voor hun. Maar wel een fijn idee om zo Noah's Ark te verlaten!
Vorige week donderdag afscheid genomen van iedereen, nog een keer bij Richard en zijn gezin langsgeweest en even kort met Daniël geëvalueerd hoe ik mijn werk hier heb ervaren.
Tijdens het reizen kom ik nog een keer terug om even te slapen op Noah's Ark, vanwege dat ik alles lekker handig heb gepland!
Kampalalala en Jinjalabee
Vorige week met Joan van Special Needs nog een dagje naar Kampalala gegaan. Op naar stoffenjacht! Veel leuker om zo Kampala door te lopen dan met 4 Mzungus en een driver. We kwamen in "downtown" waar het echt enorm druk was. Soort zwarte markt met allerlei verschillende halletjes, winkels en doolhoven waardoor ik me echt afvroeg waar we waren. Een paar mooie stofjes gescoord en daarna een supermarkt in waar het heerlijk rook naar vers brood! Dus bruine bolletjes meegenomen en die lekker opgevreten.
Als laatste nog even de markt over om een tas vol passie te halen en nog wat ander fruit. De afgelopen week dus enorm veel fruit gegeten, maar alles is ook zó lekker!
Daarna weer terug met de matatu; opgepropt in de hitte terwijl de mand van de buurvrouw in m'n bovenbeen prikte. Het Afrika gevoel komt zo wel echt naar boven!
Ook nog een dagje met Marjoke naar Jinja geweest om daar lui rond te hangen, lekker te eten en wat souvenirs te scoren. De dag begon al goed doordat een paar Oegandezen bijna met elkaar op de vuist gingen, omdat ze ons in hun busje wilden vervoeren... Rond deze vakantieperiode wordt het overal namelijk en stuk drukker en willen mensen geld verdienen met zoveel mogelijk personen in een busje. Lekker warm..
Stofhappen bij Sipi en Mbale
Vanaf vrijdag ben ik samen met Arnold - een Oegandese guide die ik op de Ssese-Islands ontmoet heb - op stap geweest richting Mbale, Sipi en de Karamojong-mensen in het Oosten van Uganda (het veilige gedeelte ja!)
De eerste dag voornamelijk gereisd over de redelijk goed geasfalteerde weg; alleen de laatste 1,5 uur over een dirtroad. Mijn 'huisje' lag bovenaan een heuvel met uitzicht op de Sipi-falls! De volgende dag een wandeling gemaakt over de uitlopers van de Mt. Elgon richting de watervallen die uit 3 delen bestaat. Supermooie omgeving; groen en heuvelachtig.
Spontaan besloten om ook te gaan abseilen; wie verwacht nou dat dat in Afrika kan? Met abseilen is het de bedoeling dat je springend/'lopend' naar beneden gaat over de gehele lengte van de berg terwijl je horizontaal in een tuigje hangt. En toen bungelde ik hulpeloos aan m'n Afrikaanse touwtje en kwam ik met m'n benen niet meer bij de bergwand! Shit! Krampachtig het touw vasthouden en hopen dat het touw lang genoeg was om me naar beneden te laten zakken. Niet dat het helpt om het touw extra goed vast te houden. Dan maar proberen om te genieten van de omgeving voordat ik te pletter zou vallen :). Maar blijkbaar was dit gewoon de bedoeling en is het 20 meter abseilen en 79 meter je bungelend laten zakken.. Wel supermooi zo vlak naast de waterval!
De volgende dag 2 uur op een boda gezeten op een zandweg; ingeklemd tussen een klokkenspel en 2 bruine kadetten. Scheelde in ieder geval wel dat ik er niet makkelijk afrolde! Het eindpunt was de Karamojong-tribe; een stam die op andere stammen in Uganda nog jaren achter ligt. In een willekeurig dorpje gestopt en met wat locals gepraat over hun gebruiken, gewoontes en rituelen. Er werd me verteld dat een Ugandese vrouw 60 koeien kost, maar ik was 100 koeien waard. Weet niet hoe blij ik daarvan moest worden. Sommige kinderen hadden ook nog nooit een Mzungu gezien en waren bang voor me! Deze stam schijnt ook niet heel vriendelijk te zijn; een paar jaar geleden waren hier nog veel gevechten tussen verschillende stammen met speren en pistolen, wat schijnbaar gevoed werd door de regering. De regering heeft later een aantal pistolen ingenomen (niet alles nee, fijn idee he!).
Helaas weinig écht cultureels gezien, behalve dan de mannen die met een lap stof, een stok en hun 'stoeltje' rondliepen. Vooral in het dorp waren de mensen iets meer gemoderniseerd, maar zodra we weer terugreden over de stoffige weg zag je meer van de echte Karamojong mensen lopen. Hierna weer 2 uur teruggereden over dezelfde dirtroad; echt een aanrader met contactlenzen! Onder de douche alles afgespoeld, maar aangezien die maar 3 druppels gaf hielp het niet heel erg.
Die dag ook nog een koffie-tour gedaan waarbij het hele proces wordt verteld en waarbij ik ook mocht meehelpen. Uiteraard m'n eigen brouwsel geproefd van deze overheerlijke Arabica-coffee ;). Ik hou het wel bij thee!
De laatste dag naar Mbale gegaan en daar alleen lui bij een zwembad gehangen en de stof uit m'n poriën gezwommen. Voor de rest was er weinig bijzonders te doen in Mbale en ben ik de volgende dag weer vroeg vertrokken naar Mukono. Even de was doen, m'n tas wéér uit- en inpakken en dan op naar m'n volgende avontuur!
Groetjes!
Zandsmoel Laura
-
21 December 2016 - 09:12
Buuv:
Wat goed om te lezen wat je allemaal bereikt hebt. En je zit toch nog op een 8. Heerlijk dat reizen en de verhalen.
Geniet er nog ff van
X -
21 December 2016 - 10:43
Francis:
Hey Laura,
Gelukkig kan je toch nog een vette voldoende geven .
Hopelijk worden jouw 3 schatjes door de aunties net zo vertroeteld en begeleid als door jouw.
Maar nu nog ff tijd voor ontspanning
tot volgend jaar ( hihihihi)
Groetjes je winterbleekneus schoonmoeder -
21 December 2016 - 11:30
Gre Visser:
Hoi Laura,
Nou dat avontuur zit er ook weer op. Hopelijk wordt het werk dat je hebt opgestart met succes voortgezet.
Nu je vakantie nog! Geniet ervan, hele prettige feestdagen en een behouden terugkeer in 2017.
Groeten en tot ziens .
Gre -
21 December 2016 - 11:30
Harleypapa:
Heej Yamaluis,
Lekker dat je toch nog een kerstgevoel hebt en dat je cijfer een 8 geworden is, dat in een fles spugen deden ze hier vroeger ook maar dan was het gewoon in een roggelpot ;).
Wat die luier verschonen betreft, dat heb ik vroeger bij jou ook vaak gedaan en inderdaad dat was ook een katoenen :( .
Je hebt weer een mooie serie foto's toch zelf ook weer uitdagende dingen gedaan maar dat zijn wel gewend van jou, je haar zit nog steeds mooi, zal mij benieuwen of dat nog zit als je weer thuiskomt, verder nog een paar weken echt vakantie housen ik zou zeggen geniet er nog flink van.
Hier gaat alles zijn gewone gangetje ben momenteel flink verkouden, maar dat zal wel weer overgaan, ik zou zeggen de groeten uit Lutjebroek van Harleypapa & Mama. -
21 December 2016 - 16:08
Tiny Vriend:
Hee Laura
Wat leuk omdat allemaal weer te lezen en de foto's te zien.
Er is dus hard gewerkt aan de kindjes.Latenw ehopen dat het zo door blijft gaan nu je vakantie aan het vieren bent.
Geniet nog maar lekker van alles en alvast een hele goeie reis terug en de beste wensen voor 2017
Gr Tiny -
21 December 2016 - 16:12
Nathalie En Jonathan:
Hoi wat leuk om zo je verhalen te lezen.
Je beleefd wel een hoop en zo zie je ook veel van de wereld.
Niet altijd alleen het mooie helaas.
Nou op naar de volgende verhalen!
Groetjes uit Zweden, jo en nat -
21 December 2016 - 20:06
Diana:
Hey lautje!
Wat goed om te lezen dat je zoveel bereikt hebt met je kindjes! Moet een goed gevoel zijn! Geniet nog lekker daar!
Alvast hele fijne feestdagen en tot in 2017!! Xx Diaan -
21 December 2016 - 20:33
Cindy:
Hahaha lau, deze was weer heerlijk beschreven. Vond vooral je abseil-avontuur prachtig. Je maakt zo toch weer veel mee he! Blij dat je werk-cijfer ieder verslag is gegroeid en dat je je lievelingen waarvan je zelfs een luier hebt verschoond ( ja nu weet ik jou te vinden) zo goed hebt kunnen begeleiden. Geniet nog even! Blijf heel en niet naast je slippers gaan lopen he ( 100 koeien waard hihi) liefs Cindy -
21 December 2016 - 20:45
Jacqueline :
Ik heb weer genoten van je verhalen! Nog ffies en dan zit het er alweer op. Nog ff ''vakantie'' en dan weer naar het koude kikkerlandje. Tot gauw!
Liefs Jacqueline -
21 December 2016 - 22:06
Bianca:
Hoi Lautje,
Mooi dat je cijfer toch steeds weer omhoog is gegaan.
Geniet nog even van alles, de tijd gaat snel!!!
Super om je verhalen te lezen en de fotos te zien. Je heb dit maar mooi weer even bereikt!!
Top!
Dikke kus van ons!!! -
21 December 2016 - 22:11
Nanda:
Hej Laura,
ik leef mee met je kindjes, hoop dat je opvolger het goed oppikt. Veel plezier en fijne feestdagen daar.
Groet Nanda -
22 December 2016 - 11:34
Gerda En Jan:
Hoi Laura,
wat een prachtige foto`s heb je weer gemaakt.
enne nu tijd voor vakantie, en voor spannende dingen,, ik denk dat jij het niet saai hebt daar in Afrika!!
geniet ervan, en tot gauw in 2017!
groetjes uit een grijs Nederland, Jan en Gerda -
22 December 2016 - 17:40
Piet En Jolanda:
Ha die Laura,
Aan alle mooie verhalen komt een end en zo ook aan deze. Het lijkt me moeilijk voor jou om deze kindertjes ook weer los te laten. Ze hebben jou in hun hart gesloten maar hoogwaarschijnlijk jij hun.
Leuke verrassing hadden we hier vandaag. Heel bijzonder om uit Uganda een kaart te mogen ontvangen. Het gaat redelijk met mijn pa. Zijn ups en zijn downs, met moeilijke momenten voor mijn moeder/wij maar ook voor pa. Het is niet anders. We gaan in ieder geval gezellig bij hem eten met de kerst.
Geniet nog ff lekker van een zonnige kerst en oud en nieuw en tot ziens in West Friesland.
Hoogwaarschijnlijk weer in je vertrouwde Volkswagen :)
Groetjes Piet en Jolanda -
22 December 2016 - 18:17
Bart Sijm:
Wederom goed verhaal Lau! Je bent n topper -
22 December 2016 - 23:53
Rika Visser :
Je kunt hier weer goed op terugkijken en fijn dat jou kindjes zo vooruit zijn gegaan ! Ook nog leuke ideetjes/spelletje 's opgedaan voor het vissertjesweekend !
Nu fijn genieten van je vakantie !
Groetjes ome Gerrit en tante rika -
23 December 2016 - 11:55
Lia Visser:
Hoi Laura,
Wat weer een mooie verhalen zeg! Fijn om te horen dat het cijfer een 8 is geworden.
Ik wens je fijne dagen toe en een goede terugreis.
Groetjes Lia -
23 December 2016 - 18:45
John En Debby:
Lieve Laura,
Wat een prachtig verhaal weer! Mooi te lezen dat je zoveel nog hebt kunnen bereiken voor die kindjes. Wat bijzonder en ontroerend! Het zijn misschien geen grote aantallen kinderen, maar elk kind telt en je hebt het maar wel gedaan! Daar kun je met een goed gevoel op terugkijken. Moeilijk lijkt het mij om weer afscheid te moeten nemen. Misschien dat het nu, na de 3e keer iets minder moeilijk is geworden? En nu lekker genieten van het land en de natuur! Wat moet het prachtig zijn vanuit de "huisje" zo'n mooi uitzicht op de watervallen te hebben! Oh ja...je schrijft dat je tussen een klokkespel en 2 kadetten hebt gezeten, maar ik begin volgens mij een hele andere voorstelling te krijgen, dan je bedoelt. Tenminste dat mag ik hopen, hahaha. Heb je die Oegandees het mailadres van Roy gegeven, zodat hij kon overleggen of 1000 koeien genoeg waren? Misschien wil Roy dat wel, dan kan hij hier een veebedrijf beginnen in Westfriesland! Nou meid, het is in ieder geval een compliment! Of je er blij mee moet zijn....:-). Laura maak nog mooie tochten en herinneringen en kom gezond weer terug! Hele fijne Kerstdagen, hoe je ze ook viert en een fantastische jaarwisseling onder de Afrikaanse maan.
Liefs
John en Debby -
23 December 2016 - 18:51
John En Debby:
Oh ja, wat ik nog wilde zeggen:
DAT JE DAT GEDURFD HEBT, DAT ABSEILEN!! Wauw wat een daredevil ben jij toch! Je had natuurlijk wel het mooiste uitzicht van de wereld! En je haar! Wat is het lang!!! Ik snap wel waarom die mannen op je gaan bieden....je bent al echt een Afrikaanse maar dan met blauwe ogen. Dat is natuurlijk prachtig! -
24 December 2016 - 11:34
Anne:
Hé Lauwie,
Lekker nu vakantie! Je hebt weer wonderen verricht voor de kids daar en hopelijk dat het allemaal goed wordt voortgezet. Je bent ook gek ook met dat abseilen, maar goed je hebt het maar weer gedaan en een mooie ervaring rijker! Geniet nog van je laatste weken daar en kom maar weer heelhuids thuis!!!
Dikke kus Annie -
25 December 2016 - 21:54
Gerdine:
Hoi luis,
Weer erg mooi geschreven! Wat geweldig dat het werk een 8 is geworden en dat je zoveel vooruitgang hebt geboekt met de kids. Dan kan je met een voldaan gevoel weer terug. Als je terug bent kan je mooi op Jorn passen met je luier ervaring. Geniet van je laatste weken vakantie! Voor je het weet ben je weer in Nederland. Liefs Gerdine
-
04 Januari 2017 - 10:24
Marloes:
Hé toppertje,
Nog even en dan zit het er weer Op! Ik heb genoten van je avonturen, heerlijk !
Kan niet wachten je weer te zien, veilige trip naar huis
Dikke kusssss
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
